Felieton #040 | There is no business like Showbusines
December 5, 2024
Felieton #043 | Polscy Rockmani o kraju
December 5, 2024
Dec. 12, 2012 "When I was in high school, I had a friend who had Bose 901 speakers–at the time the best speakers on the planet–and when his parents were gone, he would invite me and other friends over to blast Led Zeppelin songs so loud that the windows in the almost rattled. So when the President was chatting with the surviving members of Led Zeppelin–John Paul Jones, Robert Plant and Jimmy Page–during intermission at the Kennedy Center Honors, those long ago memories came flooding back." (Official White House Photo by Pete Souza) This official White House photograph is being made available only for publication by news organizations and/or for personal use printing by the subject(s) of the photograph. The photograph may not be manipulated in any way and may not be used in commercial or political materials, advertisements, emails, products, promotions that in any way suggests approval or endorsement of the President, the First Family, or the White House.
PULS nr 42 (42) 18.12.2012-1.01.2013
STATECZNY STARSZY PAN ROCK’N’ROLL
Kiedy Bill Clinton został prezydentem USA, zadałem pytanie: gdy on spotka Jaggera z The Rolling Stones, to kto kogo poprosi o autograf? Oczywiście, że Bill Micka, a nie odwrotnie. I czy przypadkiem Clinton nie będzie używał hymnu amerykańskiegow wersji jaką Jimi Hendrix zaprezentował na Festiwalu w Woodstock w 1969 r.?
Niedawno kolejny prezydent USA – Barack Obama odznaczył w Białym Domu członków zespołu Led Zeppelin najwyżymi medalami za zasługi dla kultury amerykańskiej. Przy okazji wytknął im wybryki z młodości – jak na przykład demolowanie hoteli. Przypomnę, że Paul McCartney ma tytuł “Sir”. Kiedy ostatnio organizowano “12.12.12 concert” na rzecz ofiar huraganu Sandy, zaproszono głównie weteranów angielskiego rocka: Paula McCartneya, The Rolling Stones, The Who, Erica Clapłona. Rock stał się szacownym starszym panem docenianym przez władze państwowe i uhonorowanym na różne sposoby. Jego ciemna strona – narkotyki, poszła w zapomnienie. I wczoraj właśnie oglądałem w na żywo, za pomocą pay-per-view, koncert Rolling Stonesów z okazji ich 50-lecia. Niebywałe! Siedemdziesięcioletni muzycy dali 2,5 godzinny koncert w najlepszym rockowym wydaniu. Przy okazji każdej piosenki napływały wspomnienia z młodości. Pamiętam pierwszą ich płytę, którą jakimś cudem zdobyłem w 1968 r. – “Beggars Banquet”, i utwór “Sympathy for the Devil”, w katolickiej Polsce wyjątkowo obrazoburczy. I potem w liceum podział ostry: fani The Beatles kontra fani The Rolling Stones. Przez ostatnie ponad 60 lat rock zmienił świat w wielu dziedzinach. Nie tylko muzyka i moda uległy jego wpływom, ale język jakim się posługujemy i sposób zachowania. Rock dokonał rewolucji obyczajowej. Zrewolucjonizował przemysł fonograficzny, sposób zapisu i odtwarzania dźwięku. Przekroczył też wszelkie granice. Przedarł się przez Żelazną Kurtynę do krajów podbitych przez Sowietów, a nawet zagościł w samym ZSRR. Był i jest symbolem wolności – której tak bardzo w wielu miejscach na naszym globie brakowało i nadal brakuje. Setki milionów płyt sprzedawanych na całym świecie powodują, że rock staje się czymś wspólnym dla całej ludzkości – uniwersalną wartością, która łączy a nie dzieli. Rock z gatunku muzyki stał się zjawiskiem społecznym, kulturowym, wręcz filozofią życia dla niektórych jego fanów (do których ja się zaliczam). Pocieszające, że nasze dzieci sięgają po stare rockowe płyty. Rock będzie trwał do końca świała i… jeszcze dłużej.
Życzę Wszystkim Czytelnikom Wesołych Świąt Bożego Narodzenia i pięknych kolęd na rockowo.
